Onverwachte omstandigheden kunnen en zullen zich gedurende het hele leven voordoen. Veel van dergelijke gevallen kunnen zich op de werkplek voordoen. Zowel werknemers als werkgevers moeten in een dergelijk geval rechtsbescherming krijgen. Zo hebben wij door de jaren heen een grote verscheidenheid aan verzekeringspolissen zien ontstaan. Eén voorbeeld wordt duidelijk geïllustreerd in een plan dat algemeen bekend staat als werknemerscompensatie. Hoe werkt dit systeem, wat zijn enkele van de belangrijkste principes ervan en wat zijn enkele van de meest voorkomende problemen waarmee rekening moet worden gehouden? Dit artikel wil dieper ingaan op deze en andere vragen. Laten we nu een kort overzicht geven van hoe dit beleid op het meest basale niveau functioneert.
Deze compensatie is een soort arbeidsongeschiktheidsplan op de werkplek dat wettelijk verplicht is voor alle eigenaren die meer dan één werknemer op hun fulltime loonlijst hebben. In de Verenigde Staten werd het voor het eerst geïntroduceerd in 1902. Het belangrijkste aspect dat we eerst moeten beseffen, is dat het programma bedoeld is om zowel werknemers als hun werkgever te beschermen. Met andere woorden:** er zitten twee kanten aan de spreekwoordelijke medaille.
Dit soort compensatie biedt medische voordelen (zoals de kosten van behandelingen of revalidatie) aan werknemers die tijdens het werk gewond zijn geraakt. Andere gebieden die mogelijk onder de dekking vallen, zijn onder meer (maar zijn niet noodzakelijkerwijs beperkt tot):
In de meeste gevallen kan het beleid ook helpen bij het compenseren van loonverlies tijdens de periode dat men niet aan het werk is. Om de polis geldig te laten blijven, moet een bedrijf betalen voor een dergelijk plan. We moeten echter ook vermelden dat ditzelfde bedrijf wettelijk beschermd is tegen het feit dat een werknemer een rechtszaak aanspant wegens nalatigheid of een soortgelijke beschuldiging. We kunnen dus zien dat beide partijen voldoende worden beschermd.
Elk type verzekering heeft bepaalde clausules en bepalingen. Dit plan is niet anders. Er zijn verschillende scenario's die een werknemer kunnen diskwalificeren voor het ontvangen van voordelen uit een compensatiepakket. Enkele van de meest voorkomende kunnen zijn:
Het is van cruciaal belang dat u deze punten noteert, aangezien er in de loop van een schadevergoedingsclaim geschillen kunnen ontstaan. Een werknemer die deze (of andere) regels overtreedt, ontvangt geen uitkering.
Het is verstandig erop te wijzen dat een werknemerscompensatiestelsel niet noodzakelijkerwijs hetzelfde is in verschillende regio's. Hoewel het binnen de Verenigde Staten verplicht is, zijn bedrijven in het Verenigd Koninkrijk niet verplicht een dergelijke polis af te sluiten. Integendeel, werknemers zullen vaak particuliere medische verzekeringen of een permanente ziektekostenverzekering afsluiten. De regels voor de soorten verzekeringen waarover bepaalde bedrijven moeten beschikken, worden uiteindelijk bepaald door de Health & Safety Executive (HSE). Iedereen die van plan is naar het buitenland te verhuizen, moet hier rekening mee houden en vooraf goed onderzoek doen.
Zoals eerder vermeld, moet elke organisatie die ten minste één persoon in dienst heeft, te allen tijde over een compensatieplan beschikken. Dit gezegd zijnde, zullen de meeste eenmanszaken NIET verplicht zijn zich aan deze regels te houden. Hetzelfde geldt voor een partnerschap. Onder dergelijke omstandigheden is het normaliter de beslissing van de managers om voor zichzelf een particuliere verzekeringspolis af te sluiten.
De uiteindelijke hoeveelheid bescherming die een werkgever moet bieden, is gebaseerd op twee belangrijke factoren. Dit zijn:
Zodra deze cijfers duidelijk zijn, zal er aan het einde van het jaar een audit worden uitgevoerd door de verzekeraar. Afhankelijk van de betalingen die werden toegewezen aan de werknemerscompensatie, kon het bedrijf een terugbetaling krijgen of gevraagd worden om nog een bedrag te betalen.
Een van de problemen waarmee veel eigenaren van kleine bedrijven worden geconfronteerd, is dat de prijs van een gemiddeld compensatiebeleid exorbitant hoog kan blijken te zijn. Er zijn een aantal maatregelen die deze financiële gevolgen kunnen helpen verzachten.
Ten eerste moet elke eigenaar ontdekken of het bedrijf in kwestie al dan niet bekend staat als een toegewezen risico. De premies zullen dan uiteraard hoger zijn. Als dit inderdaad het geval is, moet de eigenaar met andere aanbieders praten om te ontdekken of hun beleidsdefinities verschillen.
Er is ook de mogelijkheid om te genieten van zogenaamde werknemerscompensatiekredieten. Houd er echter rekening mee dat deze mogelijk niet in alle regio's beschikbaar zijn. Compensatiekredieten zijn in wezen kortingen die voortvloeien uit een positieve en veilige werkomgeving. Denk hierbij aan een drugsvrije sfeer, een locatie waar al langere tijd geen blessures meer zijn geregistreerd of zelfs een bedrijf met jarenlange ervaring binnen een specifieke branche.
Het merendeel van de schadevergoedingsclaims van werknemers komt voort uit letsel opgelopen tijdens het werk. Daarom is het de plicht van alle werkgevers om regelmatig veiligheidsprocedures en -methoden te bespreken. Gevaren moeten worden gemarkeerd en de juiste protocollen moeten worden gehandhaafd. Met een dergelijke aanpak kan een greintje preventie al een heel eind komen.
Als gevolg van een gebrek aan financiering in sommige rechtsgebieden heeft er de afgelopen tijd een zekere mate van privatisering plaatsgevonden. Er is ook een andere vorm van compensatie die in wezen een omslagvorm is. Hoewel dit programma de traditionele compensatie nog niet heeft vervangen, is het een nuttig addendum. Lagere initiële stortingen en aangename premies zijn twee aantrekkelijke eigenschappen van dit pakket.
Dit zijn enkele van de belangrijkste aspecten van een modern compensatieplan. In tegenstelling tot dat een werknemer gedwongen wordt eigen kosten te betalen, kunnen dergelijke regelingen alle betrokken partijen financieel beschermen. Het onderkennen van dit belang en weten hoe je met het meest aanvaardbare beleid om kunt gaan, zijn beide cruciale overwegingen om een veilige en lonende werkomgeving te garanderen.